ससा तो ससा की कापूस जसा
लहानपणी खुपदा ऎकलेलं हे बालगीत ऐकल की, पुन्हा एकदा लहान व्हावासं वाटत.....
ससा तो ससा की कापूस जसात्याने कासवाशी पैज लाविली,वेगेवेगे धावू नि डोंगरावर जाऊ
ही शर्यत रे अपुली।
चुरुचुरु बोले तो तुरुतुरु चाले
नि कासवाने अंग हलविले।
ससा जाई पुढे नि झाडामागे दडे
ते कासवाने हळू पाहीयले
वाटेत थांबलेना कोणाशी बोललेना
चालले लुटुलुटु पाही ससा।
हिरवी हिरवी पाने नि पाखरांचे गाणे
हे पाहुनिया ससा हरखला
खाई गार चारा, घे फांदीचा निवारा।
तो हळूहळू तेथे पेंगुळला
मिटले वेडे भोळे, गुंजेचे त्याचे डोळे
झाडच्या सावलीत झोपे ससा।
झाली सांज वेळ तो गेला किती काळ
नि शहारली गवताची पाती
ससा झाला जागा तो उगा करी त्रागा
नि धाव घेई डोंगराच्या माथी
कासवा तेथे पाही ओशाळला मनी होई
"निजला तो संपला" सांगे ससा।
गीत - शांताराम नांदगावकर
No comments:
Post a Comment