चिऊताई, चिऊताई दार उघड !-मंगेश पाडगावकर

चिऊताई, चिऊताई दार उघड !

 

चिऊताई, चिऊताई दार उघड !
दार उघड , दार ऊघड,
चिऊताई, चिऊताई दार उघड !
दार असं लावून,
जगावरती कावून,
किती वेळ डोळे मिटून आत बसशील ?
आपलं मन आपणच खात बसशील ?

वारा आत यायलाच हवा,
मोकळा श्वास घ्यायलाच हवा !

दार उघड, दार ऊघड,
चिऊताई, चिऊताई दार उघड !

फुलं जशी असतात,
तसे काटे असतात;
सरळ मार्ग असतो,
तसे फाटे असतात !

गाणा~या मैना असतात ;
पांढरे शुभ्र बगळे असतात ;
कधी कधी कर्कश काळे
कावळेच फक्त सगळे असतात !

कावळ्याचे डावपेच पक्के असतील,
त्याचे तुझ्या घरट्याला धक्के बसतील !
तरी सुध्दा या जगात वावरावंच लागतं
आपलं मन आपल्याला सावरावंच लागतं !

दार उघड, दार ऊघड,
चिऊताई, चिऊताई दार उघड !

सगळंच कसं होणार
आपल्या मनासारखं ?
आपलं सुध्दा आपल्याला
होत असतं पारखं !

मोर धुन्द नाचतो म्हणुन
आपण का सुन्न व्हायचं ?
कोकीळ सुंदर गातो म्हणुन
आपण का खिन्न व्हायचं ?
तुलना करीत बसायचं नसतं गं,
प्रत्येकाचं वेगळेपण असतं गं !

प्रत्येकाच्या आत एक
फुलणारं फुल असतं ;
प्रत्येकाच्या आत एक
खेळणारं मुल असतं !

फुलणा~या या फुलासाठी,
खेळणा~या या मुलासाठी

दार उघड, दार ऊघड,
चिऊताई, चिऊताई दार उघड !

निराशेच्या पोकळी मधे
काहीसुध्दा घडत नाही !
आपलं दार बंद म्हणुन
कुणाचंच अडत नाही !

आपणच आपला मग
द्वेष करु लागतो !
आपल्याच अंधाराने आपलं
मन भरू लागतो !

पहाटेच्या रंगात तुझं घरटं न्हालं,
तुला शोधीत फुलपाखरु नाचत आलं !
चिऊताई ,चिऊताई,
तुला काहीच कळलं नाही !
तुझं घर बंद होतं,
डोळे असुन अंध होतं !

बंद घरात बसुन कसं चालेल?
जगावरती रुसुन कसं चालेल?

दार उघड, दार ऊघड,
चिऊताई,चिऊताई दार उघड !

-मंगेश पाडगावकर

मेरे पास ख्वाबों की गठरी पड़ी है .. मैं चुन चुन के सपने तुम्हें बांटता हूँ ..

मेरे पास ख्वाबों की गठरी पड़ी है ..

मैं चुन चुन के सपने तुम्हें बांटता हूँ ..

गर्दिश में तारे भले आज हैं पर ..

मैं मेहनत की चक्की को फिर छांटता हूँ |

ये दुनिया फरेबी ! फरेबी सही ..

मैं सच की ही बाँहों में फिर जागता हूँ |

ठोकर भी लगती हैं, गिरता हूँ मैं ..

गिर के मैं उठता और फिर भागता हूँ |

आवाजें मेरी घुट गयी हैं कहीं ..

मैं नजरें उठा के फिर बोलता हूँ |

उलझते रहे हैं वो धागे मगर ..

मैं धागा नया एक फिर खोलता हूँ |

मैं खुद में सिमट के रोता भी हूँ ..

एक दिन हसूंगा पर ये जानता हूँ |

बाजी पे बाजी मैं हारा मगर ..

वही खेल खेलूं मैं ये ठानता हूँ |

फूलों में कांटे हैं बिखरे हुए ..

मैं छलनी पकड़ के उन्हें छानता हूँ |

मैं राहों पे चलता भटकता भी हूँ ..

मंजिल मिलेगी पर ये मानता हूँ |

सांग सांग भोलानाथ, पाऊस पडेल काय ? - मंगेश पाडगांवकर

सांग सांग भोलानाथ, पाऊस पडेल काय ?

सांग सांग भोलानाथ, पाऊस पडेल काय ?
शाळेभोवती तळे साचून, सुटटी मिळेल काय ?

भोलानाथ दुपारी आई झोपेल काय ?
लाडू हळूच घेताना आवाज होईल काय ?

भोलानाथ भोलानाथ, खरं सांग एकदा
आठवडयातनं रविवार, येतील का रे तीनदा

भोलानाथ उद्या आहे, गणिताचा पेपर
पोटात माझ्या कळ येऊन दुखेल का रे ढोपर

गीतकार :मंगेश पाडगांवकर