आई म्हणोनी कोणी, आईस हाक मारी - यशवंत

आई या शब्दाची महती पुरेपूर वर्णन करणारी कविता 

हि कविता वाचल्यावर डोळे पाण्याने भरले नाही तर नवलच......  

आई' म्हणोनी कोणी, आईस हाक मारी - यशवंत

आई'  म्हणोनी कोणी, आईस हाक मारी
ती हाक येई कानी, मज होय शोक्कारी
नोहचे हाक माते, मारी कुणी कुठारी
आई कुणा म्हणू मी, आई घरी न दारी
ही न्यूनता सुखाची, चिती सदा विदारी 

स्वामी तीनही जगाचा आईविना  भिकारी.......

चारा मुखी पिलांच्या , चिमणी  हलूच देई
गोठात वासाना , या चाटतात गाई
वात्सल्य हे पशुंचे ,मी रोज रोज पाही
पाहून अंतरात्मा , व्याकूळ मात्र होई
वात्सल्य माउलीचे ,आम्हा जगात नाही
दुर्भाग्य  याविना का, आमहास नाही आई ........

शालेतुनी घराला, येता धरील पोटी
काढून ठेवलेला, घालील घांस ओठी

उष्ट्या  तशा मुखाच्या , धावेल चुंबना ती
कोण तुझ्याविना गे ,का या करील गोष्टी
तुझ्याविना गे कोणी, लावील सांजवाती
सांगेल ना म्हणाया , आम्हा  'शुभं करोती'.........

ताईस या कशाची, जाणीव नाही काही

त्या सान बालिकेला, समजे न यात काही
पाणी ततारना , नेत्रात बावरे ही
ऐकुनी घे परंतु,  आम्हास  नाही आई
सांगे त्से मुलीना, आम्हास नाही आई

ते बोल येत कानी, आम्हास नाही आई ................

आई, तुझयाच ठाई, सामर्थ्य नंदिनीचे
माहरे मंग्लाचे , अदतै ताप्सांचे
गांभीर्य  सागराचे, औदार्य या धरेचे
नेत्रात तेज नाचे , तया शांत चंद्रीकेचे 

वास्तव्य  या गुणांचे,  आई तुझ्यात  साचे..............

गुंफुनी पूर्वजांच्या, मी गाइले गुणांला
सार्या सभाजनानी  , या वानिले कृतीला
आई, कराव्या तू नाहीस कौतुकाला
या नयुनतेमुले ही, मज तयाजय ही पुषपमाला
पंचारती जनांची, ना तोषवी मनाला
पाही जीव बालकाचा, तव कॉतुका भुकेला..........

येशील तू घराला, परतून केधवा  गे
दवडू नको घडीला, ये ये निघून वेगे

हे गुंतले जीवाचे, पायी तझ्याच धागे
कर्तव्य  माउलीचे , करन्यास येई वेगे 

रुसणार मी न आता, जरी बोलशील रागे 

 ये रागावाही परी  येई येई वेगे...........